Kees’ eerste reis naar Indonesië

Heb je al eens gehoord  over Kees’ eerste reis naar Indonesië?

“De eerste reis naar Indonesië was één van de hoogtepunten uit al onze jaren”

Van venten langs de deur met paard en wagen en later met een Tempo Matador (kleine vrachtwagen) en een huishoudzaak tot aan twee grote Experience Stores XXL in Nederland, een derde vestiging die later dit jaar geopend wordt in Venlo en een groot distributiecentrum. In 80 jaar is er veel gebeurd. Waar opa Henk en oma Corrie begonnen met de verkoop van huishoudelijke artikelen, specialiseerde Kees Smit zich met zijn vrouw Rietje na de overname in de verkoop van tuinmeubelen. Zijn passie voor tuinmeubelen groeit uit tot een gezamenlijke passie van vader Kees en zoon Henk, die in 2011 het roer overneemt. Kees en Henk nemen je in dit verhaal mee hoe destijds de inkoop van tuinmeubelen in Indonesië is begonnen. 

^{Kees (links) en Henk halen herinneringen op aan hun reizen naar Indonesië}

Zoektocht op Java 

Kees: “Het spannendste en het hoogtepunt is voor mij de eerste reis naar Indonesië. Java om precies te zijn. Voor het eerst de wereld over. Ik wist niet eens waar Indonesië lag. Ik had nog nooit zover gevlogen en sprak geen woord Engels. Daarom was Gerard Homan mee. Buurman en goede vriend. Die zat bij ons tegenover de winkel, met zijn bedrijf Voskamp Tuinmachines.  

Eenmaal aangekomen in Jakarta zijn we naar ons hotel gegaan. Ik zeg tegen Gerard, jij spreekt Engels, nu moet je een beetje een goede auto huren. We vragen de chauffeur of hij ons naar teakhouten fabrieken kon brengen. Rondom Jakarta. We hebben de hele dag gereden, niks gevonden. Ja, allemaal kleine bedrijfjes, maar geen kwaliteit. Twee dagen daarna zijn we doorgevlogen naar Semarang, een ander gebied waar ze veel houten meubels maken.             

Jepara heet die streek. Als je vroeger Nederland binnenkwam en je zei, ik wil graag schoenen hebben, stuurden ze je naar Brabant. Voor glas moet je zijn in Leerdam. Voor rietvlechtwerk moet je naar Noordwolde. Voor vloerbedekking naar Genemuiden. Zo werkt dat in Indonesië ook. Voor houtbewerking ga je naar Jepara.” 

Zakendoen op basis van vertrouwen

“Daar wist ik het vertrouwen te winnen van een man met wiens familie we nog steeds zakendoen. Dat kwam omdat we vooruitbetaalden. Bij anderen was het van eerst formulier zus en dan formulier zo. Ik zei, jongen, ik vertrouw jou. En zorgen voor vertrouwen is ook iets wat we van onze vader hebben geleerd. Hij betaalde altijd direct.  

Ik weet het nog goed. Ik belde de Rabobank in Almelo: ‘Kun je dertigduizend dollar overmaken? Die medewerker zegt, nee, dat kan niet. In die tijd had je nog faxen, dus ik zeg, stuur me dan een fax. En geef me Theo even, dat is de directeur. Die vraagt: wat moet op die fax staan dan? Zet er maar driemaal Rabobank op, met een keer groot Kees Smit en extra veel stempels. Daar zijn ze hier gek op. Ik moet die fax snel hebben, als dat niet kan, dan is dat niet anders. Binnen een half uur kwam er bij de meubelmaker een fax binnen van de Rabobank uit Almelo. Die man, die eigenaar van die houtfabriek, die liep vol trots met de fax door het bedrijf om deze aan de medewerkers te laten zien. Dit gaf hen het vertrouwen en voelde alsof ze het geld al in handen hadden.

Het was eigenlijk heel grappig. Vooraf ga je informeren wat je precies moet doen. Dan krijg je allemaal adviezen. “Je moet in Indonesië een tussenpersoon hebben die de boel controleert anders gaat het nooit goed. En je moet nooit vooruitbetalen, want dan word je belazerd”.  Nou, als jij morgen naar Indonesië gaat, zeg ik je, ga zaken doen op basis van vertrouwen! Als je goede machines ziet en er wordt goed spul gemaakt, hoef je niet meer te controleren. Ik ga toch ook niet bij Hartman checken of ze die plastic stoelen wel goed maken, want die zijn goed. En je moet altijd vooruitbetalen. Dat zijn gewoon de basisprincipes.”   

Positief verrassen 

“Zoveel vertrouwen had onze nieuwe partner nog nooit eerder meegemaakt. Er liepen veel slechte Nederlanders daar rond hoor. Ze zijn daar de grote jongens, en met dat imago had ik wel te maken. Dan moest ik bewijzen dat ik anders was. Dat kon ik maar op één manier. Ik dacht dan moet het maar mis gaan, maar direct bestellen en direct betalen. En het vertrouwen winnen.”